[Nazo]

Öyle değil işte.
İstiyor.
İnsan her şeyi istiyor.
Hem de aynı anda...
Nedir bu her şey?
Yaptığın işi iyi yapmaya çalışacaksın.
Kafa patlatacaksın.
Uyduruk kaydırık olmamasına uğraşacaksın.
Bu yeterince zor zaten.
Sabah akşam işle yatıp kalkman gerekiyor.
Ama işte an geliyor, o da insanı kesmiyor.
İnsan, yatağına iş dışında, başka şeyler de almak istiyor!
Ee peki, (âşık oldun) oldun diyelim.
Sanki bir ilişkiyi yürütmek kolay?
O da inanılmaz emek istiyor.
Diyelim ki, iyi gidiyor. Şükrediyorsun.
Ama bu sefer ne oluyor?
İki kişilik bir dünyada Küçük Prens ve Küçük Prenses olarak yaşamaman gerekiyor.
Sosyal hayatın da olacak, gideceksin, dostlarınla arkadaşlarınla vakit geçireceksin.
Peki, anladık, onu da yaptın.
Ama kendini de beslemen gerekiyor.
Ruhunu yani.
Okunacak kitaplar, gezilecek sergiler, izlenecek filmler var.
Ne yazık ki iş, ruhla da bitmiyor.
Bütün bunları yaparken bakımlı ve güzel olmak icap ediyor.
Ee 30 yaşından sonra da iyi durabilmek için epey bir çaba gerekiyor.
Spor yapacaksın spor!
Yine fedakârlık; ya sabahın köründe kalkıp bir saat yürüyeceksin, ya da iş çıkışında herkesi ekip yüzmeye gideceksin.
Ay bitmiyor!
Paran olması gerekiyor, sabrın olması gerekiyor, vaktin olması gerekiyor, berbere gitmen gerekiyor, dip boya yaptırman gerekiyor, manikür, pedikür, sonra aileni ihmal etmemen gerekiyor, varsa kedinle günde en az bir saat sarmaş dolaş olman gerekiyor, onun sağlığı, senin sağlığın, evin bakımı, onarımı, arabanın durumu...
Ee ne oluyor?
Suçluluk ve vicdan azabı içinde kıvranıyorsun.
Sürekli bir yerlere yetişmeye çalışıyorsun.
Beceremiyorsun.
Hepsinin altından kalkmaya çalışınca da...
Toptan çuvallıyorsun!
İyi bir iş mi çıkardın, patronun "Bugün amma da çirkinsin!" diyor.
Güzel mi görünüyorsun, bu sefer işinde "low profile" oluyorsun.
Evin güzel mi oldu, ha ha ha parasız kalıyorsun.
Tam kendini iyi hissediyorsun, bu sefer de şişmanlamaya başladığını fark ediyorsun..